تعریف:
حرکت فیزیکی دوربین بر روی ریل.

شیوۀ استفاده:
دوربین و فیلمبردار روی دالی سوار می شوند و دالی روی ریل (تراکینگ) به حرکت در می آید. برای انتقال صحیح حس حرکت به بیننده لازم است که حتماً محور عدسی دوربین به شکل زاویه دار به سوژه نزدیک شود؛ در غیر اینصورت تصویری مشابه با زوم حاصل خواهد شد.

کاربرد اصلی: 

اولین کاربرد تراولینگ در اتصال نماهایی است که پیشتر بصورت مجزا گرفته می شدند. بعنوان مثال بجای آنکه یک نمای دور، یک نمای متوسط و سپس یک نمای نزدیک از کاراکتر مورد نظر را نمایش دهند، از تراولینگ استفاده می کنند.

کاربردهای دیگر: 

۱- بالا بردن اهمیت یک شیء. مثل نزدیک شدن دوربین به تلفنی که زنگ می خورد.

۲- نشان دادن عکس العمل یک کاراکتر به یک حادثه (معمولاً خارج از دوربین): نمای مورد علاقۀ اسپیلبرگ که در اغلب فیلمهایش استفاده کرده. معمولاًٌ این نماها قبل از نمای نقطه نظر (POV) بکار می روند.

۳- انتقال حس سرگیجه یا استیصال: با چیدن ریل به شکل دایره دور کاراکتر اصلی و حرکت بر روی آن، این حس به تماشاگر منتقل می گردد (مانند نمای ورود گلادیاتورها به کلوزیوم در فیلم گلادیاتور)

تکنیک جدا کردن شیء از پس زمینه: 

در برخی فیلم ها برای نشان دادن حس جدایی کاراکتر از فضای اطراف تکنیک ساده ای بکار می رود. برای اینکار کافی است همزمان با تراولینگ دوربین به سمت سوژه، زوم بک کنیم. در واقع اندازۀ سوژه را در مرکز کادر ثابت نگه داریم. اینکار باعث می شود فضای پس زمینه کشیده شده، از کاراکتر فاصله بگیرد.

دو نمونه تراولینگ: 

۱- طناب (هیچکاک/۱۹۴۸): در این فیلم (که از هشت پلان– سکانس ده دقیقه ای تشکیل شده) دوربین مدام بر روی تراولینگ همراه با کاراکترها حرکت می کند.

۲- جیغ (وس کراون/۱۹۹۶): در سکانس اول فیلم و پس از آنکه کیسی توسط قاتل مجروح می شود به بیرون از خانه فرار می کند. در همان لحظه پدر و مادرش را می بیند که به سمت در می روند، کیسی – که قاتل از پشت سر دنبالش است – هراسان به سمت آنها می دود، اما صدایی از گلویش خارج نمی شود... در اینجا دو نمای تراولینگ به شکل قیچی گرفته شده که تدوین منقطع آنها با هم حس کیسی از نرسیدن به تنها منبع نجات را به بیننده منتقل می کند.