با توجه به این که اکثر مخاطبان را افراد مبتدی و کسانی تشکیل می دهند که عکاسی را صرفاً در حد عکاسی عمومی انجام داده اند و فاقد اطلاعات لازم در این زمینه هستند ، بر خود وظیفه دانستم تا با بیانی ساده ، اصول عملی عکاسی نجومی را همگام با آشنایی و کاربرد صحیح دوربین عکاسی در اختیار دوستان و علاقه مندان قرار دهم .

ترتیب مطالب به گونه ای است که فرد مبتدی از لحظه ای که دوربین را دردست می گیرد ، مرحله به مرحله خود را برای کار و عکاسی آماده کرده و دقیقاً مراحل کار با یک دوربین را می آموزد . اولین قدم قبل از اقدام به عکاسی با هر دوربینی ، امتحان و آماده کردن قسمت های مختلف دوربین است .

مراحل آشنایی و آماده سازی دوربین عکاسی

تنظیم حلقه حساسیت فیلم : 

         کلیه فیلم های عکاسی دارای حساسیت های مشخصی برای کاربردهای گوناگون هستند . حساسیت فیلم ها ، به نوعی حساسیت و تاثیر پذیری آنها را در مقابل نور نشان می دهد و هرچه فیلم دارای حساسیت بالاتری باشد ، به نور حساستر است . بنابراین در جاهایی که نور کم است ، فیلم هایی با حساسیت بالا ، نتیجه بهتری ارائه می دهند . حساسیت فیلم های عکاسی با واحد های استاندارد مشخصی نشان داده می شود که معروفترین این واحدها ASA , ISO , DIN  است که حلقه حساسیت فیلم بر روی دوربین با یکی از این واحد ها مشخص می شود . نکته مهمی که بایستی همواره در مورد حساسیت فیلم ها به خاطر داشته باشیم این است که هرچه عدد حساسیت فیلم بالا می رود ، فیلم به همان نسبت به نور حساستر می شود به طور مثال فیلمی با حساسیت 200 دو برابر یک فیلم با حساسیت 100 دارای حساسیت است . حساسیت هر فیلم برای استفاده بخصوصی باید در نظر گرفته شود تا وضوح ، دقت و رنگ عکس های نهایی طبیعی و قابل قبول با شند .  

لازم است قبل از شروع به عکسبرداری ، حلقه تنظیم حساسیت فیلم را مطابق با حساسیت فیلم مورد استفاده تنظیم کرد . در انتخاب فیلم باید این نکته را در نظر گرفت که برای عکاسی از موضوعات و پدیده های مختلف آسمان چه به روش مستقیم و چه به روش غیر مستقیم ( با استفاده از ابزار رصدی مانند تلسکوپ یا دوربین دو چشمی ) باید از فیلم های متفاوتی استفاده کرد . انتخاب فیلم در عکاسی نجومی از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است . برای نمونه اگر می خواهید از خورشید عکس بگیرید ( البته با فیلتر مناسب ) فیلم هایی با حساسیت 100 مناسب هستند در حالیکه در عکاسی از ماه فیلم هایی با حساسیت 200 یا 400 مناسبتر هستند . به ویژه اگر ماه به حالت هلالی باشد یا اینکه می خواهید از اختفا و یا مقارنه ماه با جرمی آسمانی تصویر بگیرید . اما عکاسی از موضوعاتی مانند سیارات ( فقط زهره ، مریخ ، مشتری و زحل ) به این روش چندان ساده نیست و بهتر است از فیلم هایی با حساسیت 1000 یا بالاتر استفاده کرد .

                                      .

تعیین روزنه یا دیافراگم در عکاسی :      

دیافراگم در داخل لنز تعبیه شده است که به وسیله حلقه ای روی بدنه لنز قابل کنترل می باشد . توجه داشته باشید هر درجه که عدد دیافراگم بزرگتر می شود، میزان نوری را که از خود عبور می دهد ، به نصف مقدار قبلی کاهش می یابد . بنابراین عدد 2 بازترین درجه و عدد 16 بسته ترین درجه دیافراگم می باشد .

کنترل دیافراگم در عکاسی به منظور دو هدف مورد توجه قرار می گیرد :

 الف ) میزان نوردهی به فیلم  

ب) تعیین میزان عمق میدان دید موضوعات عکاسی

میدان دید یا  depth of field در عکاسی به فاصله بین کانون عدسی لنز با موضوع مورد نظر را گویند . اصل مهم در تعیین عمق میدان دید و انتخاب دیافراگم این است که با هرچه تنگ کردن دیافراگم ، عمق میدان بیشتر می گردد و با هرچه بازکردن دیافراگم ، حد فاصل وضوح لنز کاهش می یابد .

در عکاسی نجومی به روش غیر مستقیم ، دیافراگم را نباید زیاد بست ، چون با این عمل لبه های پره دیافراگم به صورت یک چند ضلعی در عکس ظاهر خواهند شد ( البته فقط در عکاسی از اجرام بزرگی مانند ماه بدر یا خورشید )‌ ولی در حالت کلی دیافراگم های 4 ، 8/2 ، 2 ، و یا حتی 4/1 پیشنهاد می شود . اما در عکاسی مستقیم بهتر است همیشه دیافراگم را روی بازترین حالت ممکن قرار داد .

تعیین سرعت پلک یا شاتر در عکاسی :  

در دوربین عکاسی همانطور که تعیین میزان روشنایی را دیافراگم بر عهده دارد ، سرعت یا زمان ورود این روشنایی بر عهده شاتر است . به عبارت دیگر شاتر به عنوان یک محافظ مقابل فیلم قرار گرفته تا در هنگام لزوم برای نور دادن به فیلم در مدت زمان تعیین شده کنار رفته و پس از انجام عمل نوردهی به فیلم مجدداً مقابل فیلم را بپوشاند . به این نکته توجه داشته باشید که هر عدد شاتر به صورت دو برابر عدد ماقبل خود استاندارد شده است . بدین معنی که سرعت 60/1 ثانیه ، دو برابر سریعتر از سرعت 30/1 ثانیه به فیلم نور خواهد داد . با انتخاب یک درجه بالاتر ،‌ مقدار نوری که به فیلم می رسد دقیقاً نصف می گردد . بنابر این همواره دقت داشته باشید ، حتی یک درجه کم یا زیاد کردن سرعت شاتر معادل نصف یا دو برابر نوردهی به فیلم می باشد . معمولاً در عکاسی های نجومی از سرعت B  شاتر استفاده می شود مگر اینکه موضوع عکاسی خیلی نورانی باشد مانند ماه بدر یا خوشید . در این حالت شاتر دوربین با فشردن تکمه عکسبرداری باز شده و با برداشتن انگشت از روی تکمه ، به حالت اولیه خود باز می گردد . با این روش می توان شاتر دوربین را باز نگه داشت و به مدت زمان لازم به فیلم نور رسانید .

لنز :   (lens )

همانگونه که می دانید برای ثبت تصاویر اجسام و مناظر بایستی از یک عدسی در دوربین عکاسی کمک گرفت . عدسی هایی که برای کار عکاسی طراحی و ساخته می شوند ، به صورت ترکیبی از عدسی های مختلف محدب و مقعر است که در نهایت به صورت یک لنز محدب یا مقعر عمل می کنند . در دوربین های تک عدسی انعکاسی نور پس از گذشتن از عدسی به آینه می رسد . سپس بازتاب آن از طریق منشور پنج وجهی به چشم می رسد . آینه و منشور تصویر معکوس عدسی ها را تصحیح میکنند . در لحظه عکسبرداری  آینه از مقابل فیلم کنار می رود . در این دوربین ها تصویری که از طریق عدسی اصلی به چشم می رسد ، با تصویری که بر روی فیلم ثبت می شود کاملاً یکی است . مهمترین مشخصه عدسی های عکاسی ، ترکیبی بودن آنها است . اصولاً معیار تفکیک و شناخت لنزها ، براساس فاصله کانونی آنها است . فاصله کانونی هر لنز به میلی متر (mm) روی لبه خارجی لنز حک شده و به راحتی قابل رویت است . بنابراین عدد فاصله کانونی لنز ، نشان دهنده کمیت یا کیفیت آن نیست و صرفاً نشان دهنده محل تشکیل تصویر روی کانون عدسی می باشد . معمولاً لنزها بر اساس فاصله کانونی به سه دسته تقسیم می شوند :

1 ) لنزهای نرمال یا چشمی :

 به لنزهایی گفته می شود که توسط شرکت سازنده روی دوربین قرار می گیرد و با فاصله کانونی 50 یا 58 میلی متر ، تمامی مشخصات آن با مشخصات چشم انسان هماهنگ است . 

2 ) لنزهای زاویه باز یا واید : ( wide angle )

از ویژگیهای این نوع لنز میدان دید بسیار وسیع و ثبت قسمت های بیشتری از موضوع است که لنز نرمال به سبب محدود بودن زاویه دید ، آنها را حذف می کند . در این نوع لنزها فاصله کانونی کم ( 30 mm) و عمق میدان وضوح به مراتب بیشتر از لنزهای نرمال است .

3 ) لنزهای زاویه بسته یا تله : ( tele photo )

از ویژگیهای این نوع لنز میدان دید محدود و قدرت بزرگنمایی بالا است . در این نوع لنزها فاصله کانونی زیاد (300mm) و عمق میدان دید کم است و می توان طوری لنز را روی موضوع میزان کرد که آنچه در پشت و جلوی موضوع قرار دارد محو گردد . بدیهی است هر لرزش خفیف دست یا دوربین هنگام عکسبرداری ، اثر چشم گیری روی وضوح و دقت عکس نهایی خواهد داشت . 

روش عکاسی از پشت دوربین دوچشمی یا تلسکوپ 

برای گرفتن عکس هایی با بزرگنمایی زیاد از ماه ، خورشید و چند سیاره پرنور حتماً نیازی به عدسی های تله گران قیمت نیست و با یک دوربین تک چشمی یا تلسکوپ کوچک و کمی دقت و تجربه می توان تصاویری بدست آورد که قابل مقایسه با عکس هایی است که با عدسی های تله 800 یا 1000 میلی متری گرفته می شود . برای عکاسی به این نحو سه روش وجود دارد :

روش اول _ چشمی تلسکوپ و عدسی دوربین را باز کنید و دوربین را مستقیماً با یک آداپتور ( میله ای کوتاه برای اتصال دوربین به بدنه تلسکوپ ) به بخش انتهایی تلسکوپ وصل کنید . در این جا تلسکوپ حکم عدسی تله را پیدا می کند . تصاویر این روش دقت و وضوح خوبی دارند و اگر دوربین نلرزد و تنظیم باشد بهترین حالت تصویر است .

روش دوم _ در این روش دوربین به تلسکوپ وصل می شود اما یک چشمی هم بین دوربین و تلسکوپ قرار می گیرد . که برای بزرگنمایی بیشتر استفاده می شود ولی همچنان دوربین بدون عدسی است . در این حالت کیفیت تصاویر کمی پایین تر است و همیشه از موتور رد یاب استفاده می شود .

روش سوم _ در این روش عدسی دوربین و چشمی تلسکوپ هر دو بر جای خود باقی خواهند ماند و عدسی دوربین را مستقیماً با چشمی مماس می کنیم . در این حالت گرچه کیفیت نور و تصویر تا حدی کاهش می یابد و لی تصویر بزرگی بدست خواهد آمد که با کمی دقت افت تصویر به کمترین حد ممکن می رسد . در عکاسی به روش غیر مستقیم تمامی نوردهی ها و اندازه دیافراگم هایی که انتخاب می کنید بیشتر با تجربه بدست می آید . فراموش نکنید که وقتی عدسی دوربین را به چشمی می چسبانید اگر اطراف لنز را با پارچه سیاهی نپوشانید ، نور اضافی از کناره ها ی عدسی وارد دوربین شده و باعث نور دیدن فیلم می شود در هنگام مماس کردن عدسی به چشمی مراقب باشید که عدسی دوربینتان خراش بر ندارد . برای این منظور می توانید از یک واشر لاستیکی بین چشمی و عدسی دوربین استفاده نمایید .

راهنمای عکاسی از آسمان شب (2)

در مقاله ی قبلی با دوربین و اجزاء مختلف آن برای عکاسی نجومی آشنا شدیم.

در این مقاله سعی می شود، خواننده ی محترم  به صورت مختصر با عکاسی آسمان شب آشنا گردد. این مقاله شما را یاری خواهد کرد تا برحسب امکاناتی که دارید، به عکاسی نجومی به پردازید. در مقالات آینده بحث عکاسی نجومی به صورت دقیق تری پیگری خواهد شد. . اگر شما کاربر گرامی عکاسی نجومی می کنید می توانید عکسهای خود را برای ما ارسال کنید تا در گالری تصاویر نجومی با نام خودتان منتشر شود: Scitech@tebyan.net

عکاسی از رد ستاره ها

همانطور که می دانید، تمام ستارگان و سیارات در آسمان، در حال حرکت شبانه روزی هستند. یعنی بخاطر چرخش زمین بدور خودش، ما می بینیم که در هر 24 ساعت تمامی ستارگان 360 درجه بدور ستاره ی قطبی گردش می کنند.  برای عکاسی از چنین پدیده ای منجمین آماتور از روش بازگذاشتن دیافراگم استفاده می کنند. در این روش بجای اینکه دیافراگم دوربین یک لحظه باز و بسته شود، آن را برای چندین دقیقه یا چند ساعت باز می گذارند. شاید فکر کنید این باعث سوختن فیلم خواهد شد. ولی اگر در تاریکی شب زیر آسمان پر ستاره این کار را بکنید و دوربین هم بی حرکت به سوی ستارگان نشانه رفته باشد، نور ستارگان فرصت پیدا می کند که روی فیلم عکاسی اثر بگذارد و با چرخش آهسته ی آسمان ردی از ستارگان رو فیلم می افتد. چون همه ی ستارگان بطور موازی بدور ستاره ی قطبی در چرخشند (بعلت چرخش زمین بدور محورش که به سمت ستاره ی قطبی است.) رد ستارگان بصورت کمانها یا دوایر متحد المرکز دیده می شوند.

ابزار: هر دوربین عکاسی (دیجیتال یا آنالوگ) که  قابلیت تنظیم سرعت داشته باشد و بتوان دیافراگم آن را برای مدتی طولانی باز نگه داشت. دوربین را حتما" باید روی سه پایه یا هر وسیله دیگری ثابت نگه داشت.

سیستم نوری: لنز معمولی دوربین عکاسی کافی است. هر لنز با فاصله کانونی 50mm تا 300mm مناسب است. قطر لنز ترجیحا" باید بیشتر از 15mm باشد.

روش عکاسی: فاصله لنز دوربین را روی بینهایت ( ? ) تنظیم کنید و دوربین را به هر قسمت از آسمان که می خواهید نشانه روید. 10 دقیقه یا بیشتر، دریچه دیافراگم را بازنگه دارید. (در واقع فیلم و یا CCD دوربین شما به این میزان نور می بیند.) آسمان باید تاریک باشد در شبهای مهتابی عکس خوبی از رد ستاره ها نخواهید گرفت.

یکی از عکسهای جالب با نشانه روی به سمت ستاره ی قطبی بوجود می آید. اگر این ستاره را در مرکز کادر قرار دهید، با چند ساعت نور دهی، حاصل تصویر بسیار جالبی خواهد بود.

عکاسی از نواحی پر ستاره آسمان

بجای عکاسی از رد ستارگان می توان مدت زمان نور دهی را کاهش داد و از ستارگان عکس گرفت، قبل از اینکه خیلی جابجا شودند. یا می تواند از موتور رد یاب استفاده نمود. این موتور باعث می شود که دوربین به همراه ستارگان آسمان بچرخد و هیچ ردی روی فیلم عکاسی نمی افتد. نتیجه یک تصویر بسیار زیباست که ستارگان کم نور آسمان که با چشم دیده نمی شوند هم رو ی فیلم می افتد. ستارگان رنگهای واقعی خود را نشان می دهند، در حالی که شاید با چشم نتوان این رنگها را تشخیص داد.

برای این قبیل عکسها معمولا مناطق انبوه و پرستاره ی آسمان را انتخاب می کنند. یا بخشهایی که شامل سحابی ها یا خوشه های ستار های بزرگ هستند.

ابزار: دوربین را روی  سه پایه مجهز موتور ساعتی (برای ردیابی اجرام آسمانی) نصب کنید. اگر این ابزار را ندارید، از فیلم های خیلی حساس باید استفاده کنید.

سیستم نوری: بهتر است قطر عدسی کمتر از 25mm نباشد. فاصله کانونی مناسب بین 30mm تا 330mm است.

روش عکاسی: از فیلم با حساسیت بالا استفاده کنید. دوربین را باید دقیقا" به سمت موضوغ نشانه روید و همراه با حرکت ظاهری ستاره ها، حرکت کند. اگر موتورردیاب ندارید، نوردهی می تواند برای لنز نرمال ( 50mm ) تا 60 ثانیه ادامه پیدا کند که این زمان هرچه لنز بزرگتر می شود باید کمتر شود زیرا در اینصورت شما رد ستاره ها را به جای ستاره ها عکاسی می کنید. بطور مثال برای لنز 70mm تا 30 ثانیه و برای لنز 100mm تا 10 ثانیه و برای لنز 300mm تا 4 ثانیه این زمان را باید کاهش دهید. اما اگر از موتور ردیاب استفاده می کنید این زمان می تواند 10 دقیقه و یا بیشتر باشد.

بعضی مناطق پر ستاره ی آسمان عبارت اند از صورت فلکی قوس که مرکز راه شیری را در خود جای داده و صورت فلکی دجاجه که شکافهای غبار در میان راه شیری بخوبی در آن دیده می شود.

با فرارسیدن شبهای تابستانی زمان نمایش با شکوه درخشان ترین بخش نوار شبح گون راه شیری آغاز شده است. زیر آسمانی پر ستاره به دور از نور شهر مانند این تصویر، درخشش راه شیری در صورت های فلکی عقرب و قوس خیره کننده است. این تصویر بوسیله ی موتور ردیاب گرفته شده است، یعنی دوربین به همراه آسمان چرخیده و درنتیجه ستارگان روی فیلم رد ایجاد نکرده اند. اگر دقت کنید بخاطر حرکت دوربین، درختان اطراف روی فیلم کشیده شده اند.

عکاسی از شهابها

گاهی اوقات ممکن است در عکسهای عادی که از زمینه ی آسمان تهیه می کنید، یک شهاب عبور کند! مثلا پس از نیم ساعت نوردهی و ایجاد رد ستارگان روی فیلم ناگهان یک شهاب پرنور از میدان دید دوربین شما عبور می کند. در چنین زمانی به سرعت دوربین را متوقف کنید. عکس زیبایی به همراه یک شهاب پرنور!

ابزار: از هر نوع دوربینی می توان استفاده کرد. استفاده از عدسیهای زاویه باز (واید) بهتر است. زاویه دید دوربین نباید کمتر از 40 درجه باشد.

سیستم نوری: دوربین 35 میلیمتری با فاصله کانونی 50mm مناسب است. دوربینهای دیجیتال معمولی در صورتی که قابلیت تصویر برداری با نوردهی های بالا (در حد ساعت) را دارند مناسب است. اما دوربینهای دیجیتال نوع SLR هم انتخاب خوبی است.

روش: باید زمان بارشهای شهابی و مکان بارش را بندانید (به مقاله بارشهای شهابی مراجعه کنید.). یکی دو دوربین را به آن منطقه نشانه روید و شروع کنید به نوردهی، شهابها به صورت خطوط روشن روی فیلم نقش می بندند.

ظهور شهابی درخشان در آسمان از دل انگیزترین مناظری است که در شب می توان دید. هر سال در شبهای نزدیک به 22 مرداد یکی از زیباترین شهاب باران ها به نام بارش برساوشی رخ می دهد که امسال در بامداد 22 مرداد بین ساعت 2:30 تا 5 صبح به اوج می رسد. آذرگوی درخشان این تصویر که در میان رد بلند مدت ستاره ها ثبت شده است شهابی برساوشی بر فراز صخره قلعه المو ت است. عکس از محمدرضا زمان ثانی

راهنمای عکاسی از آسمان شب (3)

در دو مقاله ی قبلی راجع به استفاده از دوربین عکاسی و روشهای عکاسی آشنا شدیم. دراین مقاله روش عکاسی از اجرام دیگر سماوی را ادامه می دهیم.

عکاسی از ماه

شاید تا بحال از ماه عکس گرفته باشید. معمولا تصویر ماه در دوربینهای با لنز معمولی بنظر کوچکتر از اندازه ی واقعی در آسمان تشکیل می شود. برای حل این مشکل باید از لنز تله یا دوربین دوچشمی و تلسکوپ استفاده کنید.

ابزار: تلسکوپ (بازتابی یا شکستی)، با آداپتوری که تلسکوپ را به دوربین عکاسی وصل کند. از لنز تله هم می توانید استفاده کنید. اگر تلسکوپ موتور ساعتی (برای ردیابی اجرام آسمانی) دارد بهتر است ولی الزامی نیست. دوربینهای دیجیتال که قاصله کانونی آنها بیشتر از 100mm می باشد هم مناسب هستند.

سیستم نوری: فاصله کانونی موثر عدسی بین 1000mm تا 2000mm می باشد و قطر آن باید بیشتر از 25mm باشد. از لنز تله 200 تا 1000 هم می توانید استفاده کنید. نسبت کانونی ممکن است بین f/8 تا f/80 باشد.

009/0 ضرب در فاصله کانونی لنز دوربین = قطر تصویر ماه

روش عکاسی: سه پایه و استقرار محکم لازم است. از فیلم حساسیت بالا استفاده کنید تا زمان نوردهی را به یک صدم (100/1) یا حتی کمتر کاهش یابد. در دوربینهای دیجیتال از ISO بیشتر از 100 بهره بگیرید. اگر موتور ساعتی دارید، از فیلم کم حساسیت و نوردهی زیاد استفاده کنید. در دوربینهای دیجیتال از ISO کمتر از 100 بهره بگیرید.

عکاسی از خورشید

در عکاسی از خورشید بسیار باید محتاط بود. چرا که اگر از پشت دوربین به خورشید نگاه کنید، چشم آسیب جدی خواهد دید! بسیار دقت کنید، که از چشمی دوربینی که به سمت خورشید نشانه رفته به خورشید ننگرید. برای نشانه روی دوربین به سمت خورشید می توانید دست خود را مانند پرده ای پشت چشمی بگیرید و هرگاه تمرکز نور خورشید را روی دست خود مشاهد کردید، دوربین به سمت خورشید نشانه رفته است. بدون تلسکوپ یا لنز تله تٌویر جالبی از خورشید تشکیل نمی شود.

از جالب ترین قسمتهای عکسهای از خورشید، تجمع و گستردگی لکه های خورشیدی است.

ابزار: تلسکوپ و دوربین عکاسی. اگر تلسکوپ ندارید، از لنز تله با فاصله کانونی بالا می توانید استفاده کنید. حتما" باید از فیلتر استفاده کنید. اگر به فیلتر مخصوص رصد خورشید (مایلار) دسترسی ندارید می توانید از فیلم سوخته و ظاهر شده عکاسی، شیشه دوده اندود، ورقه مغناطیسی داخل دیسکت کامپیوتر، و یا فیلتر مخصوص جوشکاری به جای فیلتر استفاده کنید تا شدت نور خورشید را به اندازه نور ماه بدر کاهش یابد.(البته ازین فیلترها تنها برای عکاسی استفاده کنید ولی برای نگاه کردن به خورشید فقط و فقط از فیلتر مایلار استفاده کنید وگرنه خطرناک است!!!) اگر از دوربین دیجیتال استفاده می کنید بهتر است فیلتر مخصوص رصد خورشید (مایلار) استفاده کنید زیرا اگر در این فیلتر های دست ساز مشکلی وجود داشته باشد ممکن است به CCD دوربین شما آسیب برساند.

سیستم نوری: مشابه عکاسی از ماه، بهتر است از لنز با قطر 50mm به بالا و f/8 استفاده کنید.

روش عکاسی: اگر شدت نور خورشید تا حد ماه بدر کاهش یابد، می توان سرعت یکصدم (100/1) تا یک پانصدم (500/1) و از فیلم های با حساسیت کمتر استفاده کنید. در دوربینهای دیجیتال از ISO کمتر از 100 بهره بگیرید.

اگر فیلتر ندارید، یک روش بسیار ساده تر برای عکاسی از خورشید وجود دارد. بوسیله یک تلسکوپ یا دوربین دوچشمی، تصویر خورشید را روی یک پرده یا مقوای سفید بیاندازید. آن گاه از آن تصویر عکس بگیرید. بدین ترتیب اگر لکه های درشتی هم روی خورشید باشد حتما ثبت خواهند شد!

  

 

عکاسی از خوشه های باز

ابزار: دوربین، تلسکوپ یا لنز با فاصله کانونی 500mm یا بیشتر، سه پایه مجهز به موتور ردیاب. اگر از دوربین دیجیتال استفاده می کنید بهتر است از نوع SLR باشد زیرا که دوربین های دیجیتال غیر SLR فاصله کانونی کمتر از 500mm دارد و همچنین قابلیت اتصال به تلسکوپ را ندارند. البته می توان با روشهای ابتکاری دوربینهای دیجیتال معمولی را نیز به تلسکوپ متصل کرد.

سیستم نوری: قطر عدسی تلسکوپ و یا لنز نباید کمتر از 50mm باشد، هرچه قطر آن بیشتر باشد، زاویه دید آن نیز بیشتر است. بنابراین ستاره های بیشتری را ثبت خواهید کرد.

روش عکاسی: نوردهی 15 دقیقه یا بیشتر. هرچه فاصله کانونی تلسکوپ بیشتر باشد کار مشکل تر است. در این هنگام شما به یک استقرار محکم برای تلسکوپ نیاز دارید. حتی وزش باد نیز می تواند عکسهای شما را خراب کند. پایه تلسکوپ و یا دوربین عکاسی باید دقیقا" قطبی شده باشند. (یعنی محور بعد، باید دقیقا" در سمت ستاره قطبی باشد) در دوربینهای دیجیتال از ISO بیشتر از 200 بهره بگیرید.

عکاسی از سحابی ها و کهکشانها

ابزار: تلسکوپ و دوربین عکاسی. قطر شیئی تلسکوپ و فاصله کانونی آن باید زیاد باشد. داشتن موتور ردیاب الزامی است.

سیستم نوری: قطر شیئی بزرگتر از 75mm باید باشد، و فاصله کانونی آن 500mm تا 2500mm .

روش عکاسی: از فیلم های حساس استفاده کنید. با این فیلمها، حتی با 10 دقیقه نوردهی هم می توان عکس گرفت. بسیاری از این اجرام کم نورند. بنابراین استفاده از تلسکوپ بزرگتر و فیلم حساستر بهتر است. در دوربینهای دیجیتال از ISO بیشتر از 800 بهره بگیرید.

عکاسی از سیارات

ابراز: تلسکوپ و ابزارهای موثر بر افزایش درشتنمایی مثل تی-رینگ، تله اکستندر، یا عدسی بارلو، تا فاصله کانونی موثر 2500mm تا 25000mm برسد. استفاده از موتور ساعتی و استقرار استوایی تلسکوپ الزامی است.

سیستم نوری: استفاده از فاصله کانونی موثر زیاد الزامی است، یعنی f/16 تا f/100 .

روش عکاسی: از فیلم حساسیت پایین (دانه ریز) استفاده کنید تا بتوانید عکسها را بعدا" بزرگ کنید.در دوربینهای دیجیتال از نوع SLR بهره بگیرید و حسایت را کمتر از ISO200 تنظیم کنید. زمان نوردهی برای دوربینهای با عدد f بالاتر، بین 1 تا 10 ثانیه است. عکسبرداری از سیارات کار بسیار مشکلی است ولی با این حال تجربه خوبی برای عکاسی است.

مریخ در مقابله، رصد سیاره سرخ با تلسکوپ در هنگام مقابله که به نزدیک ترین فاصله اش با زمین می رسد، جالب و هیجان انگیز است، چون می توان جزئیات زیادی را حتی با ابزارهای کوچک روی تشخیص داد. این تصویر زیبا از ترکیب 1100 عکسی که با یک تلسکوپ 6 اینچ گرفته شده اند، به دست آمده است.عکس از Philippe Cambers - HAlphie

عکاسی از دنباله دارها

دو روش برای عکاسی از دنباله دارها وجود دارد. یکی بدون استفاده از تلسکوپ و دیگری بوسیله ی تلسکوپ یا لنز تله.

ابزار: دوربین همراه با تلسکوپ با عدسی تله، با فاصله کانونی 200mm تا 450mm . استفاده از موتور ردیاب الزامی نیست. ولی اگر موتور ردیاب دارید می توانید جزئیات بیشتری از دنباله دار را عکاسی کنید.

سیستم نوری: شیئی تلسکوپ بهتر است بیشتر از 50mm باشد و نسبت کانونی f/3 تا f/8 باشد.

روش عکاسی: نوردهی از 10 ثانیه تا 10 دقیقه. در حین عکسبرداری به طرف سر دنباله دار نشانه روید. از حساسیت بیشتر استفاده کنید بهتر است. دنباله دارها سوژه های مناسب عکاسی حتی با دوربینهای دیجیتال معمولی هستند.

باید همیشه گوش بزنگ باشید که هرگاه دنباله دار جدید به آسمانت آمد آن را پیدا کنید.

با وجود این توضیحات، هنوز نکات ریز بسیاری وجود دارد، که نیاز است بطور عملی از یک عکاس آسمان بیاموزید. سعی کنید در یک شب رصدیِ گروهی با یکی از این عکاسان همراه شوید و بیشتر بیاموزید.

امیدوارم این نکات مختصر برای شما سودمند بوده باشد.